Velen van jullie zijn al met vakantie, of inmiddels al met vakantie geweest. Op het moment dat ik dit schrijf hebben we nog iets meer dan een week voordat wij met Caravan en bootje richting Friesland gaan. Normaal gesproken ben ik minstens 2 weken van te voren al klaar voor vertrek: Alle kleren netjes op stapeltjes gepakt, het hele huis brand schoon (‘Ahhh, nee meiden! Nu niet meer binnen spelen en nee ook niet in de tuin, ga maar naar de speeltuin ofzo…. Wel oppassen met je kleren, niet vies maken want…..’), speelgoed ingepakt en de hele Action meerdere malen leeg gekocht met spulletjes voor op de camping. In mijn hoofd heb ik rond die tijd het complete vakantie programma inclusief vakantie budget al helemaal klaar, maar nu wil het me maar niet lukken. Hoe komt dat nou? Richard en de meiden kijken er al maanden naar uit en ik voel zelf ook aan mijn lijf en hoofd, dat een paar weekjes vakantie geen slechte zet is, maar hoe zit dat dan met mijn enthousiaste (volgens Richard meestal doorslaande) vakantie voorbereidingen?
Druk, druk, druk...
Ik denk dat ik wel weet waar het aan ligt hoor, mijn hoofd zit veel en veel te vol met van alles en nog wat en ik betrap mezelf erop dat ik me suf pieker om de meest uiteenlopende en soms ook wel domste dingen. Het geloof, gezondheid, kinderen, familie en vrienden en werk niemand wordt hierin overgeslagen. Ik ben zo ontzettend druk met piekeren dat ik helemaal geen tijd heb en eigenlijk te moe ben om aan de voorbereidingen van de vakantie te beginnen.
Op reis gaan en niets meenemen
Een beter voorbeeld van iemand met ontzettend veel aan zijn hoofd en ook op reis ging is Jezus…. Hoe ging Hij daar dan mee om? Een reis met behulp van mijn trouwe vriend Google door de bijbel brengt me bij een preek van Ds van de Meeberg uit, hoe toepasselijk ook, Halfweg (We zijn er bijna!!) Hij wijst me op het bijbelboek Marcus 6 vers 6b – 13. Wat daarin staat komt kort gezegd hierop neer, maar voel je vrij om het zelf eens rustig na te lezen. Jezus riep zijn leerlingen bij elkaar en zond hen 2 aan 2 uit. Hij droeg zich op niets mee te nemen voor onderweg, geen brood, geen reistas en geen geld. Alleen een stok, die mocht wel mee. Als ze ergens welkom waren, mochten ze daar blijven totdat ze verder zouden reizen. Waren ze niet welkom, dan moesten ze het stof van hun voeten schudden en verder trekken. Zeker dat laatste spreekt me aan. In de tijd van de bijbel en bij joodse gebruiken wordt hiermee symbolisch aangegeven dat ze het heidendom achter zich lieten en niets daarvan mee wilden nemen, zo vertelt de dominee mij. Ik betrek dit alles nu even op onze voorbereidingen op onze reis: Zonder bagage, mijn rugzak, vertrekken naar Friesland, 2 aan 2, dus samen met mijn maatje Richard en onze lieve meiden. Mocht ik tijdens of onderweg toch nog aan het piekeren komen, schud ik het weg, net als de leerlingen het stof van de voeten schudden.
Loslaten
Maar wat heb ik hier nu op dit moment aan? Ik laat vanaf nu al alles los, de grote vakantie schoonmaak stel ik uit tot de meiden weer op school zijn (wekt gelijk iets minder “water naar de zee brengen” gevoel op ;-) ). En zo gauw de caravan op het oprit staat loop ik alles rustig langs en pak onze spulletjes in. Met een leeg hoofd, vertrekken we straks naar Friesland, om daar te genieten van Gods schepping. Dit met een leeg hoofd te mogen ervaren en te mogen bewonderen is iets waar ik Hem nu al ontzettend dankbaar voor ben. Open minded en zonder zorgen zie je veel meer en geniet je er ook veel meer van. Waarheen de weg ook leidt en wat de toekomst brengen moge, ik zal ervan genieten, want ik weet dat dit alles door Hem gegeven is!
