Ga met God!

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven, te druk met van alles en te kritisch op mijn blogs, waardoor het bloggen helemaal al niet meer lukte. Gelukkig, na de kerkdienst van twee weken geleden vond ik het tijd worden mijn laptop weer eens op te starten om te gaan schrijven….

Wakker van de wekker

Ik werd wakker door mijn wekker en dat is meestal geen goed teken voor de rest van de dag. Nu weet ik dat wekkers daarvoor gemaakt zijn, maar ik heb het gevoel dat wanneer ik door de wekker wordt gewekt, ik de hele dag achter de feiten aan loop.

Ik skip even een deel van de chaotische ochtend en we zitten inmiddels in de kerk, te luisteren naar het orgelspel. Aan de organist merk ik dat hij in wil zetten voor het aanvangslied, maar speelt vervolgens vrolijk door. Na een tijdje krijgen we een bericht dat de Domina verlaat is, waarschijnlijk had ze dezelfde rommelige en chaotische ochtend gehad als ik denk ik bij mijzelf.

Na veel zingen komt de preek

De tijd tot haar aanwezigheid wordt vol gemaakt met de afkondigingen van dienst en een paar extra liederen. En zo gauw ze er is, mogen de kinderen naar de kindernevendienst. Gelukkig, want onze meisjes begonnen zo onderhand hun geduld te verliezen.

Dan is het zover, de verkondiging of preek. Na al dat zingen ben ik wel toe aan een goed verhaal, iets waar ik wat mee kan. Ik zie dat de domina een schoen heeft meegenomen. Een praatje bij een plaatje werkt bij mij altijd goed dus mijn aandacht heeft ze. Maar helaas, zo gauw ze haar inleidende praatje over de schoen heeft gehouden is ze mijn aandacht volledig kwijt. Ik vang wat flarden op over de gelijkenis van de biddende farizeeër en tollenaar op en Jeremia komt ook nog aan bod. Ik kijk wat geërgerd rond. Waarom kan ik mijn aandacht er niet bij houden?

Farizeeër of tollenaar

Vanuit mijn ooghoek zie ik iemand driftig meeschrijven bij de woorden van de domina. Haar lukt het dus wel! Op dit moment voel ik me een farizeeër (want kijk mensen, ik ben ook weer eens in de kerk en zie mij eens goed mee doen) en een tollenaar (Mijn God, door mijn gedachten ben ik Uw aandacht niet waard, ik vraag u om een teken van uw nabijheid) tegelijk.

Waarom zit ik in de kerk?

Plotseling vraag ik me af wat de reden is voor mijn kerkbezoek. Ik dacht altijd dat dit om de woorden van de dominee zou gaan, zijn verkondiging gebruiken als leerring of levensles, maar ik besef me nu dat dit niet waar is. Tijdens het gebruikelijke openingsgebed ervaar ik Gods nabijheid en dat is mijn mooiste moment van de dienst. Ik pieker nog wat en voor ik het weet hoor ik het Amen en komen onze meisjes weer terug van de kindernevendienst.

Ik begroet onze dames ietwat teleurgesteld wat mijn gemiste kans van de aandacht betreft en tijdens het gebed geef ik de moed van het ervaren van Gods nabijheid maar op.

Warmte op mijn wang

Het klinkt misschien wat zweverig en cliché, maar net op dat moment voel ik een soort van warmte op mijn wang. Ik doe mijn ogen open om te zien waar dat vandaan komt en naast me, achter de gesloten gordijnen zie ik de door een waterig zonnetje prachtig opgelichte glas in lood ramen en in de volle biddende kerk voel ik Gods armen om mij heen die zeggen, pieker nou niet zo veel, Ik ben er wel!

Als slotlied zingen we samen het Ga met God (lied 416). Ik voel me gelukkig en heb even het idee dat ik letterlijk Gods liefde uit mag stralen en door mag geven aan de mensen om me heen.

Ga met God en Hij zal met je zijn, jou nabij op al je wegen.Voor nu zeg ik tegen jullie De zegen van God, wens ik je toe, weet dat Hij jou nooit verlaat! Ondanks dat ik er niets van mee heb gekregen, vond ik het een bijzonder waardevolle dienst.

Ik wens jullie een fijne week!

Anneke Bargpeter


Naar het nieuwsoverzicht