Programma livestreams

Livestream gemist?
Van maandag t/m zaterdag volgt u bij ons om 19.30 uur een nieuwe uitzending. Heeft u een uitzending gemist, of wilt u een lezing graag terugluisteren? Hier vindt u alle video's van de afgelopen week. Een oudere video terugkijken? Ga dan naar ons YouTube-kanaal.

Reis mee door de tijd met onze gids Janiv en ontdek meer over het verleden, heden en de toekomst van Israël!

Klik hier om te reserveren!

In deze tentoonstelling...

…neemt onze Joodse gids Janiv je mee op een tijdreis door de geschiedenis van het volk Israël. Ga op bezoek in de tent van Abraham, sta stil bij het altaar van Elia op de Karmel en ontdek wat er met Israël gebeurde na de tijd van het Nieuwe Testament. Bezoek een sjtetl in Oost-Europa en leer hoe het volk eeuwen van ballingschap overleefde om vandaag de dag een teken van Gods verlossing te zijn!

De zomertentoonstelling is te bezoeken van 5 juni t/m 31 augustus. Openingstijden: ma-vrij: 9.30-16.30 uur, za: 10.30-15.30 uur. De tentoonstelling is op zon- en feestdagen gesloten.

In verband met het coronavirus kan er een beperkt aantal mensen toegelaten worden. Daarom is het verplicht om van tevoren te reserveren.

Laat uw gegevens achter en kies een cadeau!

Direct abonneren

">

Israël Aktueel: nieuws uit Israël, Bijbelse duiding van de actualiteit en informatie over onze activiteiten!

In de krant vindt u onderwerpen als antisemitisme, het vredesproces en de oorlogsdreiging in het Midden-Oosten. Ook vindt u Bijbelstudies en opiniestukken over Israël en aanverwante zaken en informatie over de projecten die Christenen voor Israël ondersteunt. Achterin elke krant vindt u Israël Actief, een vaste bijlage vol informatie over de activiteiten die Christenen voor Israël organiseert met een uitgebreide agenda. Israël Aktueel heeft inmiddels ruim 60.000 abonnees verspreid over heel Nederland. Word ook gratis abonnee, kies een welkomstcadeau en ontvang binnenkort de eerste krant thuis!

Flip Beukenhorst is predikant van de Protestantse Gemeente Oostkapelle.

Het schaap met de vijf poten bestaat niet. De een heeft nou eenmaal meer met jeugdwerk dan met jodendom, de ander meer met pastoraat dan met diaconaat. Predikanten en kerkelijk werkers onder de loep.

Wat betekent het voor u dat het christendom joodse wortels heeft en wat doet u hiermee? “Dat is voor mij gaan leven tijdens mijn theologische opleiding in Brussel. Daar ben ik gaan beseffen dat het Oude Testament een prachtig cadeau is dat wij van het Joodse volk hebben gekregen. Daarin worden ons normen en waarden aangereikt, en worden we opgeroepen om kritisch in de maatschappij te staan en ons niet te laten meeslepen door grote machten en ideologieën. Het is God te doen om mensen, die Hij bevrijdt, met wie Hij veertig jaar meegaat door de woestijn, en die Hij helpt een samenleving op te bouwen in een onherbergzaam land.”

Besteedt u in uw gemeente aandacht aan Israëlzondag? “Zeker, ik sla die nooit over. Ik noem deze zondag trouwens liever ‘Zondag Kerk en Synagoge’ omdat ik de primaire associatie met politiek wil vermijden. Ik wil dat het op die zondag niet gaat over de Palestijnse kwestie en of Israël daar wel of niet goed in handelt. Het gaat om de onlosmakelijke band met het jodendom, om de rijkdom van hun religie, waarin wij wortelen.”

Wat kan het christendom leren van het jodendom? “Toen ik predikant in Oostburg was, ging ik elk jaar met de catechisanten naar de synagoge in Middelburg. Een van hen zei: ‘Best boeiend, maar al die gekke gebruiken, dat hoeft voor mij niet.’ Terwijl ik die juist zo mooi vind. Al die gebruiken hebben een bedoeling en brengen je juist dichter bij God. Daardoor beleven de joden het leven intenser, leven ze met de verhalen. Heel bijzonder.”

“Al die gebruiken brengen je dichter bij God”

Besteedt u aandacht aan de joodse feesten? “In mijn tijd als jeugdpredikant in Antwerpen zag ik dat de joden met Jom Kippoer (Grote Verzoendag) vanuit zelfkritiek hun zonden op papiertjes schreven en die in de Schelde gooiden. De zonden dreven zo naar zee: prachtig! Dat heb ik vanaf de kansel in Oostkapelle ook een keer gedaan. Ik had wat zonden van mijzelf op papiertjes geschreven en plops!, die gooide ik zo van de kansel naar beneden. Later zag de koster, die de briefjes opraapte, dat ik als zonde had opgeschreven: ‘gooit briefjes op de grond’, haha!”

Welke film of welk boek over het hedendaagse jodendom zou iedereen gezien of gelezen moeten hebben? “In elk geval de boeken van Klaas Smelik, zoals Jodendom, een religie van leven. Mijn studenten aan de universiteit in Brussel waar ik Oude Testament doceer, adviseer ik De Bijbel Nu van Meir Shalev te lezen. Onlangs hebben mijn vrouw en ik de Netflix-serie ‘Unorthodox’ gezien, over een jonge vrouw die vlucht uit de streng-orthodoxe gemeenschap in New York. Prachtig!”

Bent u wel eens in Israël geweest, en wat maakte de meeste indruk? “Twee keer. Ik vergeet nooit het bezoek aan de Tent of Nations. Dat is een boerderij van een Palestijns-christelijke familie in de buurt van Bethlehem. Als je daar aan komt rijden, zie je direct de grote witte steen met de tekst ‘Wij willen geen vijanden zijn’. Terwijl hun bedrijf onteigend dreigde te worden door de Israëliers en ze aan alle kanten dwars worden gezeten. Maar ze willen het gesprek blijven voeren, heel indrukwekkend.”

Bron: OP WEG – Ontmoeting met het jodendom, maart 2021.

Door Christenen voor Israël - 23 juni 2021

Geliefde broeders en zusters,

Steeds vaker lezen en horen we negatieve berichten over Israël en Joden. In de pers, op sociale media en op straat. De berichtgeving over en de reacties op de gebeurtenissen in Israël van de afgelopen weken waren tekenend daarvoor. Dat verontrust ons.

In de eerste jaren van het bestaan van de staat Israël was er enthousiasme en steun vanuit kerk en samenleving. De laatste jaren zien we een toenemende tendens om Israël in een kwaad daglicht te stellen en zelfs het bestaansrecht van de staat Israël te ontkennen. Nu, na de onlusten van de afgelopen periode zien we zelfs regelmatig een vijandige houding ten opzichte van Israël in de publieke opinie. Antisemitische leuzen bij demonstraties worden getolereerd. Op sociale media zien we een toename van uitingen vol haat naar Israël en het Joodse volk. Als je het openlijk opneemt voor Israël, krijg je niet alleen de wind van voren, maar wordt de toon zelfs discriminerend en dreigend. In diverse westerse landen is het voor Joden niet veilig en ook in Nederland en België neemt het gevoel van onveiligheid voor Joodse burgers toe.
 

Israël in de beklaagdenbank

Al decennialang plaatsen de Verenigde Naties Israël steeds weer in de beklaagdenbank. De VN-Mensenrechtenraad is een bolwerk van Israëlhaat, waardoor Israël keer op keer veroordelingen krijgt. Veel berichtgeving over het conflict tussen Israël en de Palestijnen maakt van Israël een karikatuur, waarbij het land regelmatig wordt gedemoniseerd. Wij zien dat Israël goede bedoelingen heeft om in een uiterst complexe situatie steeds te blijven zoeken naar constructieve oplossingen voor Joden, christenen en moslims. Helaas is daarvan in vaak eenzijdige berichtgeving weinig terug te vinden.

Er is een wereldwijde beweging van Boycot, Desinvestering en Sancties tegen Israël actief, ook in Nederland. In sommige landen is deze beweging als antisemitisch veroordeeld. De eindeloze kritiek op de staat Israël gepresenteerd als antizionisme, blijkt in de praktijk een vorm van antisemitisme te zijn. Het ontzegt Joden hun plaats in het land dat God aan hen beloofd heeft. Joden in allerlei westerse landen, waar ze vaak al eeuwenlang gewoond hebben, worden bedreigd en met stereotypen weggezet, wat al vaker in de geschiedenis is gebeurd.

Uitingen gericht tegen het bestaan van de staat Israël en gericht tegen de Joden in het algemeen krijgen nauwelijks aandacht in de pers en worden regelmatig begripvol geduid als ‘de strijd voor een rechtvaardige zaak’. In diverse landen zijn er schokkende incidenten geweest en ook in Nederland is weer een toename van antisemitisme zichtbaar.

Ontkenning historische band Israël

Wij zien dit alles als deel van een proces waarin stap voor stap de geschiedenis van Israël, de Bijbelse en historische band van het Joodse volk met het land Israël, en daarmee het legitieme bestaansrecht van Israël wordt ontkend. Het Joodse volk in het beloofde land wordt in haar bestaan bedreigd, niet alleen op militair gebied maar ook door de internationale politiek en de publieke opinie.

De staat Israël is niet volmaakt en het volk Israël evenmin. Maar Israël is nog altijd het volk van God en Zijn oogappel. Ook de kerk is niet onfeilbaar, maar ondanks al haar fouten en gebreken is zij wel het lichaam van Christus.

God heeft blijvende trouw aan Zijn volk beloofd. Hij brengt Zijn volk terug in het land van hun vaderen, zoals door de profeten is voorzegd. Dat raakt ook ons, christenen. We zijn als lichaam van Christus nauw verbonden met Jezus, Die als Koning der Joden In Jeruzalem heeft geleden, is gestorven en is opgestaan tot heil van Zijn volk Israël en van de hele wereld.
 

Eeuwige beloften

De beloften van God aan Zijn volk gelden voor eeuwig. Hij is trouw aan Zijn Woord. Israël heeft nu onze steun nodig. Daartoe zijn wij als gemeente van Christus geroepen.

We zijn ervan overtuigd dat het belangrijk is om deze ontwikkelingen niet stilzwijgend waar te nemen, maar er alert op te zijn en van ons te laten horen wanneer Israël eenzijdig wordt aangeklaagd. We willen u vragen om in prediking, kringwerk en catechese steeds onze verbondenheid met Israël naar voren te brengen, zodat besef hiervan – ook bij jongere generaties – levend blijft. Tevens vragen wij u het Joodse volk en de staat Israël in uw erediensten trouw in uw gebeden te blijven gedenken.

Door Frank van Oordt - 10 mei 2021

Israëli's hielden gisteravond samen een gigantische vlag vast ter ere van Jeruzalemdag. Foto: Yonatan Sindel/Flash90

Op 10 mei was het Jeruzalemdag. Israël vierde dat Jeruzalem 54 jaar de ongedeelde hoofdstad van Israël is. Maar sinds het begin van de Ramadan, vier weken geleden, is het onrustig. De spanningen zijn de laatste dagen zo toegenomen, dat de politie alle zeilen moet bijzetten om escalatie te voorkomen. Op het tempelplein zijn er onlusten, die dagelijks heviger worden. 

Lees hier verder

Voordracht in Yad Vashem van een man aan zijn kleindochters 

Misschien zullen jullie me eens vragen

op een avond als deze

waar de sterren vandaan komen

en wie ze heeft gemaakt.

Dan zal ik jullie antwoorden

dat het Gods plan was.

Zo maakte Hij onderscheid

tussen licht en donker.

Een feestverlichting boven de aarde.

De mensen hoefden niet meer bang te zijn

en in het duister te tasten.

Er was licht – ook in de nacht.

Ook zal ik jullie vertellen

dat aan Abraham eens beloofd is, dat zijn volk

zó talrijk zou zijn, als de sterren aan de hemel.

Abraham geloofde.

Maar Sara (haar naam zegt het al), lachte.

Ze vertrouwde God wel, maar de ménsen niet.

Net als Maria uit Nazareth

en als Rachel

wier stem in Rama is gehoord

en alle andere moeders

verspreid over de hele wereld

die wenen om haar kinderen

en weigeren zich te laten troosten

omdat zij niet meer zijn.

Nu zal ik toch jullie

die andere geschiedenis moeten vertellen.

Want nooit meer

zal ik naar de avondhemel kunnen kijken

zonder te denken aan de sterren

van Yad Vashem.

Ik heb ze gezien, de anderhalfmilioen lichtjes.

Ze willen niet meer uit mijn gedachten.

Gehoord heb ik de namen

van de kinderen van Israël.

De namen van hen, die niet mochten leven,

zoals jullie.

Zij konden niet worden

wat hun naam beloofde.

Hun naam

wordt geroepen – gefluisterd,

alleen om te gedenken

in de zaal van de namen.

Het gezang is woordeloos,

veraf – om je heen – binnen in je

en vervult je met eindeloze droefheid

om de namen

om de sterren, die gevallen zijn.

En nooit meer zal ik naar de hemel kunnen zien

zonder te denken

aan de sterren van Yad Vashem.

En als ik jullie namen zeg: Emma en Inge,

zal ik me herinneren de namen

van de kinderen van Yad Vashem.

Jullie zijn geboren om te leven

onder de regenboog.

Daarom zullen alle Sara’s, Rachels en Maria’s

en alle andere moeders

verspreid over de hele wereld

zich niet laten troosten.

Ze zullen niet zwijgen.

Vraag me, telkens weer

waar de sterren vandaan komen.

Door Yoel Schukkmann -  16 april 2021

Jom HaSjoa, de Israëlische holocaust herdenkingsdag, is alweer ruim een week geleden. En eigenlijk was ik niet van plan om hier iets over te schrijven. Maar ik kwam een artikel tegen werd beklaagd hoe ‘de Joden zich als schapen naar de slacht’ hebben laten leiden. Een uitdrukking waar ik altijd moeite mee heb gehad, totdat ik achter de ware betekenis kwam.

Meten met twee maten?

"Als schapen voor de slacht". Dat is, zoals men zegt, hoe zes miljoen Joden de dood in gingen tijdens de Sjoa (Holocaust). Bijna een heel volk zou hun vernietiging hebben aanvaard in een onverklaarbare passiviteit. Wie die deze term gebruikt, is misschien de talloze gedocumenteerde gevallen van Joods verzet vergeten. Waarvan de bekendste hiervan, natuurlijk, de opstand van het Warschau-getto is; of de bossen van Oost-Europa waar veel Joden zich verschuilden en vochten tegen de nazi's. Zelfs in de vernietigingskampen was er verzet. En als verzet eerder een uitzondering op de regel was, is ook dat makkelijk in de context te begrijpen. Men was verzwakt door systematische uithongering en werd bedreigd met ‘collectieve verantwoordelijkheid’, waarbij hele gemeenschappen werden vermoord als vergelding voor de daden van enkele individuen. Daar komt bij dat de Joden met name een burgerbevolking waren, zonder militaire training en wapens. Wanneer men in zo’n situatie geconfronteerd wordt met een machtig leger en beestachtig geweld, is verzet gewoon geen optie.

Maar het Joodse volk was niet het enige volk dat zich zo ‘liet’ behandelen. Vijf miljoen Russische krijgsgevangenen in nazi-kampen gingen, zonder weerstand, de dood in. En toch zegt niemand dat zij ‘als schapen naar de slachtbank’ zijn gegaan. In 1939 vochten de Polen en de Tsjechen niet tegen de binnenvallende Duitsers en ook zij worden niet op deze manier beschreven. Het is daarom oneerlijk om dit schaamteken uitsluitend op de Europese Joden toe te passen, die veel minder hadden om verzet te bieden en tegelijkertijd veel meer te vrezen hadden.

Daarom heb ik mij nooit goed gevoeld met het gebruiken van deze uitdrukking - in deze context. Maar wat is dan wel de juiste context?

De ware betekenis van de uitdrukking 'als schapen naar de slacht' verwijst naar Joodse moed en vertrouwen in G-d in de donkerste tijden.

Bijbelse oorsprong

De uitdrukking 'als schapen voor de slacht' komt meerdere keren voor in de Bijbel. De Psalmist schrijft in Psalm 44:23: “Want het is ter wille van U dat wij voortdurend worden gedood, [en dat] we worden beschouwd als schapen voor de slacht”. De Talmoed (B.T Gittin 57b) gebruikt deze woorden om daden van Joods martelaarschap te beschrijven.

Zo waren er na de vernietiging van de tweede Tempel in het jaar 70 vierhonderd gevangen Joodse kinderen. Zij wierpen zichzelf van een schip in de zee in plaats van zich naar Rome te laten brengen als slaven voor gedwongen ‘verboden relaties’. De Talmoed beschrijft dat zij “ter wille van G-d stierven - zoals schapen die naar de slacht werden geleid". De Joodse geleerden gebruiken deze woorden ook om de ‘zeven zonen van Hana’ te beschrijven. Dit waren Joodse kinderen, die tijdens de Griekse onderdrukking, zelf marteling en dood kozen in plaats van te buigen voor een afgod.

Lees hier verder>>

Johannes 16:14

‘Hij zal het uit het Mijne nemen’

ds. Henk Poot

We leven toe naar de dagen van Pinksteren, en als we Pinksteren zeggen, denken we aan het werk van de Heilige Geest. Het is een misverstand om te denken dat de Heilige Geest er vóór Piksteren nog niet was en werkte.

In een prachtige passage van Jesaja 63 lezen we hoed de Heilige Geest Israël door de woestijn heen naar het Beloofde Land bracht. En dat is maar een voorbeeld.
maar op het Pinksterfeest in Jeruzalem wordt het grootser, alles omvattender, intensiever. Zelf geloof ik dat de Heere hier de gaven geeft die Hij bewaard heeft

Israël is al duizenden jaren het volk van God. Vanaf ongeveer 1250 voor Christus woonde het in het Beloofde Land. Als onafhankelijke Joodse staat bestaat het moderne Israël echter nog maar enkele tientallen jaren. Na bijna tweeduizend jaar over de wereld verstrooid te zijn geweest, kan het Joodse volk vandaag terugkeren naar het land dat hun beloofd is.

Maar wat zegt ons deze terugkeer van Gods uitverkoren volk? Zien we een verband tussen de terugkeer van het Joodse volk en de komst van de Messias van israël, en realiseren we ons in welke fase van de wereldgeschiedenis we leven.

In elf heldere bijbelstudies haakt dominee Willem J.J. Glashouwer in op deze en andere vragen. Hij trekt vanuit de Bijbel lijnen naar het heden en de toekomst. Waarom Israël? is een originele bijdrage aan de bezinning op Israël, geschreven vanuit de bereidheid om oude, soms platgetreden theologische paden te verlaten of ter discussie te stellen. De gespreksvragen bij elk hoofdstuk maken het boek zeer geschikt voor persoonlijke of gezamenlijke (bijbel)studie.

Ds Glashouwer: ‘Voor velen is de Kerk het volk van het nieuwe verbond, het nieuwe Israël. Israëls rol lijkt uitgespeeld, het is geworden tot een volk als alle andere. Maar is dat wel zo? En wat is de oorzaak van het telkens weer opvlammende antisemitisme, van Jodenhaat? Dagelijks wordt de wereld geconfronteerd met de twisten tussen de twee zonen van Abraham: Isaak, voorvader van Israël, en Ismaël, voorvader van de Arabische volken. Wat is de bijbelse achtergrond van actueel-politieke vragen betreffende de spanningen in het Midden-Oosten? Is er ook zegen voor Arabieren en Palestijnen? Welke rol speelt de islam in dit conflict?’

Ds. W.J.J. Glashouwer is predikant binnen de PKN. Als president van Christians for Israel International en als voorzitter van de European Coalition for Israel si hij actief betrokken bij het werk van Christenen voor Israël. Deze uitgave is een herziene en uitgebreide versie van het boek dat eerder verscheen onder de titel Israël op weg naar zijn rust, dat wereldwijd in vele talen is uitgegeven.

           
Jemima                                                       Isreality                                                             Zomertentoonstelling 2021

Deze liederen kunnen ons als gemeente helpen bewust te zijn van onze verbondenheid met Gods volk en Gods plan met Israël en Zijn wereld.

Gezang 231: Wij knielen voor uw zetel neer

De wind steekt op

Psalm 24 

Een machtige rivier

Psalm 110

Hoop in leven en in dood

Bo Ruach Elohim (Come Spirit of God)

Opgevaren naar de hemel

Laat het huis gevuld zijn

In bidden en in smeken 

Geloofd zij God met diepst ontzag

Eens zal op de grote morgen

Bidt, met een algemene stem,
om vrede voor Jeruzalem.

U en ik voelen ons verbonden met Israël, Jeruzalem en het Joodse volk. Waarom? Omdat de HEERE Zich heeft verbonden aan Israël, Jeruzalem en het Joodse volk!

In vers 13 en 14 van Psalm 132 lezen we:

"Want de HEERE heeft Sion verkozen, Hij heeft het begeerd tot Zijn woongebied. Dit is, zei Hij, Mijn rustplaats tot in eeuweigheid, hier zal Ik wonen, want naar haar heb Ik verlangd."

Een prachtige tekst waaruit blijkt dat Gods betrokkenheid bij Israël, bij Jeruzalem, niet iets tijdelijks is. Het is voor eeuwig!

Ik denk dat we allemaal wel iets herkennen van dat verlangen naar Sion, naar Jeruzalem. Daarom spreekt juist deze tekst ook zo tot de verbeelding.

Het vers dat direct op bovenstaande tekst volgt bevat een praktische handeling:

"Haar voedsel zal ik rijk zegenen, haar armen met brood verzadigen."

Blijkbaar brengt het verlangen naar Sion een verlangen teweeg om de stad, haar inwoners en haar voedsel te zegenen.

Als Israëlcommissie ervaren we dat precies zo. We hebben liefde voor Israël en vanuit die liefde willen we iets betekenen voor het volk en land. En door die liefde in u, jou en ons willen we dat, zeker in deze periode van het jaar, doen door voedselhulp.

Hieronder een aantal projecten om vanuit uw en jouw liefde tot zegen te zijn voor het Joodse volk. Mogen de armste inwoners van Israël ook in deze decembermaand op uw en jouw gebed en steun rekenen? U kunt een gift overmaken via cvi.nl/voedsel of klik op onderstaande project. In Zijn shalom heel erg bedankt!

Oekraïne 
Meals on Wheels

Als Christenen voor Israël ondersteunen we namens u al jarenlang Joodse ouderen en Holocaustoverlevenden in Oekraïne, één van de armste landen van Europa. Nu men niet meer naar de gaarkeukens...

Judea en Samaria
Hartland - Judea en Samaria

Judea en Samaria zijn onderdeel van het Bijbelse hartland. Daar waar veel Bijbelse gebeurtenissen zich afspeelden. In deze gebieden heerst armoede en jongeren groeien op in onveilige situaties. De organisatie...

First Baptist Church in Bethlehem

In Bethlehem hebben de christenen het zwaar onder het bestuur van de Palestijnse Autoriteit. Toch zijn ds. Naim Khoury en zijn vrouw Elvira vastberaden om hun Arabische stadsgenoten bekend te...

Hulp aan Holocaustoverlevenden

In zowel Israël als Oekraïne leven nog vele Holocaust-overlevenden. Een heel aantal van hen leeft in armoede. Ze hebben in hun leven veel meegemaakt en moeten nu rond zien te...

Hoe staat het er?

Pinksteren

‘En toen de dag van het Pinksterfeest vervuld werd, waren zij alleen eensgezind bijeen.’
(Handelingen 2:1)

Misschien verraad ik hierbij wel mijn randkerkelijke afkomst, maar als mij vroeger gevraagd werd waarom het bij het pinksterfeest ging, kwam ik vermoedelijk niet verder dan ‘een feest van de Heilige Geest’. Op zich is dat goed geantwoord, maar het doet geen recht aan de Bijbelse boodschap als geheel. De Herziene Statenvertaling vertaalt dit gedeelte terecht met “toen de dag van het Pinksterfeest vervuld werd.” Strikt genomen staat het woord ‘feest’ er niet, dus is gewoon ‘Pinksteren’ al genoeg.

Overvloedige belofte
 Waar het mij om gaat – en wat mij steeds was ontgaan – is dat “de dag van Pinksteren vervuld werd”. Het wás dus al Pinksteren! Ik heb jarenlang gemeend dat het die dag Pinksteren wérd. Anders gezegd: het wordt dus geen Pinksteren omdat op die dag de Heilige Geest over die 120 mensen komt die eendrachtig bijeen zijn. Honderdtwintig! De hoorder herkent onmiddellijk dat het hier gaat om Israël. De twaalf stammen zijn hier in zekere zin vertegenwoordigd en door het tienvoudige klinkt de overvloedige belofte daarin door. Dat is geen inlegkunde met getallen, maar het zijn getallen die spreken. Over díe mensen kwam de Heilige Geest. En Hij kwam niet zomaar, maar juist op díe bijzondere dag. Geen toeval Pinksteren is de vertaling van het Griekse woord pentècostè. Dat betekent vijftig. Het is de vijftigste dag. Daar hadden de Israëlieten letterlijk naartoe geteld. Van Pesach af precies zeven volle weken. Elke avond werd afgesloten met het lezen/ zingen van Psalm 67, die precies uit 49 Hebreeuwse woorden bestaat. Zo werd geteld van feest naar feest, van Pesach naar Sjawoe’ot, het Wekenfeest. Dan worden de ‘eerstelingen’ van de tarwe in de tempel geofferd tot Gods eer. (U kunt dat nalezen in Exodus 34:22; Numeri 28:26; Deuteronomium 16:10). Dat tellen wordt wel de Omertelling genoemd; daar heb ik al eerder over gesproken. Dat de Heilige Geest juist op díe dag van de vervulling van die zeven weken komt, is geen toeval. Het valt ons – of beter gezegd Israël – toe! Let in dit verband ook op het ‘talenwonder’. De Joden en Joden-genoten, die ervan ophoren, zijn welgeteld in zeventien groepen uit de verstrooiing in Jeruzalem aanwezig. Zeventien heeft alles met het geheim van Gods Naam JHWH te maken. Zijn liefde voor de volken ook. Zingt daar niet precies Psalm 67 van?

Bron: krant Israël aktueel mei 2021, ds. Gerard Krol.

De genade die God schenkt, neemt hij nooit terug.
Romeinen 11:29

God heeft altijd gezocht naar manieren om zijn liefde tot uitdrukking te brengen. Daarom koos Hij van alle volken in eerste instantie Israël uit om mee op te trekken. Ondanks dat Israël niet op zijn liefde inging, bleef Hij zijn liefde benadrukken.

‘Is Efraïm niet mijn geliefde zoon, is hij niet mijn oogappel? Telkens als ik over hem spreek rijst zijn beeld in mij op, dan raak ik diep bewogen. Ik móet mij over hem ontfermen – spreekt de HEER’ (Jeremia 31:20).

Lees je in de Bijbel over Gods liefde voor Israël en kijk je naar de geschiedenis van dit volk, dan kun je je alleen maar verbazen over Gods genade. Hij blijft trouw aan zijn beloften voor Israël, trouw aan zijn liefde voor zijn volk.

‘Van ver ben ik naar je toe gekomen, vrouwe Israël. Ik heb je altijd liefgehad, mijn liefde zal je altijd vergezellen’ (Jeremia 31:3).

Israël is een bewijs van Gods genade op wereldschaal. Daarom heeft Israël ook ons voortdurend iets te zeggen: als God zo trouw is aan hen, dan ook aan ons, aan mij.

Want Gods genade voor Israël is ook zijn genade voor ons. Jezus heeft de scheidsmuur tussen Israël en ons, de wet die scheiding bracht, weggenomen (Efeziërs 2:11-22).

Daarom zegt God nu net zo diep bewogen tegen jou: ‘Jij bent mijn geliefde, mijn oogappel. Ik móet me over je ontfermen.’

Stiltetip – Wees dankbaar dat je in dezelfde liefde bent opgenomen als de liefde die God heeft voor Israël. Jij mag die liefde in je intieme omgang met God weer beantwoorden. Zie en zeg: ‘Ik ben geliefd’.

Bron: Willem de Vink

          
Klik op de afbeeldingen voor meer informatie.

Klik op onderstaande afbeelding om nogmaals te kijken naar de prachtige uitzending van Nederland Zingt, voorafgaand aan Israëlzondag

Stad van Goud

• Hinnee matov oema najiem
• Psalm 124
• Jeruzalem, o eeuw'ge gouden stad
• Psalm 84
• How beautiful upon the mountains
• Zo stevig als wat
• Psalm 32
• Lichtstad met uw paar'len poorten

Er zijn twaalf stammen van Israël. Twaalf apostelen werden uitgezonden in de wereld om het komende Koninkrijk te proclameren. Twaalf poorten heeft het nieuwe Jeruzalem en haar muur twaalf fundamenten. In twaalf artikelen belijdt de kerk der eeuwen haar geloof. In dankbaarheid voor wat we daarin hebben mogen ontvangen stemmen we als christenen met die woorden in, als een samenvatting van wat de Schrift getuigt over onze redding.

Maar de verkiezing van Israël waar de Bijbel van spreekt, Gods verbonden met Israël, het koningschap van Christus op de troon van David, het herstel van Israël en zo van heel de schepping, dit alles blijft buiten beeld.

Velen voelen de noodzaak en de urgentie om vanuit de Schrift tot een hernieuwd, een breder spreken over Gods heilsplan met Zijn schepping te komen. Een kleine groep christenen uit verschillende kerkelijke achtergronden heeft zich daar de afgelopen tijd diepgaand op bezonnen.

Dat heeft geresulteerd in twaalf stellingen over de plaats van Israël in Gods heilsplan, waarin Gods verkiezing van Israël om de volken te zegenen wordt uitgewerkt. Deze stellingen komen niet in de plaats van welke belijdenis dan ook, maar zijn bedoeld als een aanzet om verder te denken over die wezenlijke Bijbelse verkondiging ten aanzien van Israël en het Koninkrijk die de klassieke belijdenissen laten liggen.

Deze week werden de twaalf stellingen tijdens een studiedag voor predikanten en theologen door de voorzitter van Christenen voor Israël, Pim van der Hoff, aangeboden aan dhr. A. Bijl, lid van het moderamen van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN).

Wat wij geloven ten aanzien van Israël

1. Wij geloven dat Israël door God is geschapen en verkozen om de volken te zegenen.
2. Wij geloven dat het Gods opdracht aan de kerk en de volken is om Israël te zegenen.
3. Wij geloven dat de kerk niet in de plaats van Israël is gekomen. Door het geloof in Jezus Christus zijn ook wij kinderen van Abraham geworden, de vader van alle gelovigen.
4. Wij geloven dat al de verbonden vanaf Abraham gesloten zijn met Israël.
5. Wij geloven dat er een geheimenis van een gedeeltelijke verharding van Israël is omwille van ons, maar dat er bij de kerk ook blindheid is voor Israël en dat er een sluier over de volken ligt.
6. Wij geloven dat de Heere trouw zal blijven aan al de verbonden die Hij met Israël gesloten heeft, maar ook aan al de beloften die Hij aan de gemeente van Jezus Christus heeft gegeven.
7. Wij geloven dat de christenheid schuld moet belijden voor alle daden van antisemitisme in het verleden begaan, oprecht berouw moet tonen in daden van liefde en solidariteit met Israël en het Joodse volk, en zich moet bekeren van haar vervangings- en vervullingstheologie.
8. Wij geloven dat het herstel van het Joodse volk in het Beloofde Land Israël het begin is van de uiteindelijke verlossing.
9. Wij geloven dat de stad Jeruzalem de plaats is waar de Heere Zijn heilige Naam weer zal doen wonen.
10. Wij geloven dat op een dag de Messias zal komen om Zijn wereldwijde Koninkrijk op te richten. Dan zal de lichamelijke opstanding van de gestorven rechtvaardigen plaatsvinden en zullen zij met Christus regeren in Zijn Koninkrijk op aarde. Daarom bidden wij om de vrede van Jeruzalem.
11. Wij geloven dat de Mensenzoon wanneer het Koninkrijk komt zal zitten op Zijn troon om te oordelen over de goddeloze volken en hen zal vragen hoe zij Israël en het Joodse volk behandeld hebben.
12. Wij geloven dat de vernieuwing van alle dingen uiteindelijk en definitief zal plaatsvinden. De schepping zal bevrijd worden van de slavernij van het verderf om te komen tot de vrijheid van de heerlijkheid van de kinderen van God. En God zal zijn alles en in allen.

Door Christenen voor Israël - 22 oktober 2020

De Protestantse Kerk in Nederland (PKN) en diverse personen en organisaties uit de gereformeerde gezindte belijden schuld en verootmoedigen zich voor de houding van de kerk richting de Joodse gemeenschap in de periode van de Tweede Wereldoorlog.

PKN-scriba René de Reuver erkent in dagblad Trouw dat dat de kerk voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft meegewerkt aan een klimaat van antisemitisme. Bij de Kristallnachtherdenking, op 8 november, zal hij namens de protestantse kerken een verklaring voorlezen waarin schuld wordt erkend richting de Joodse gemeenschap.

Schuldbelijdenis in gereformeerde gezindte

Gisteren werd al bekend dat ook binnen de gerformeerde gezindte een handreiking is opgesteld voor "een zondag van schuldbelijdenis en verootmoediging". Het is de bedoeling dat in de eredienst van 15 november wordt uitgesproken dat "kerken uitspreken nalatig te zijn geweest in het beschermen van en opkomen voor de bedreigde Joodse gemeenschap in ons land tijdens de Holocaust". De handreiking is opgesteld door predikanten uit de Christelijke Gereformeerde Kerken, de Gereformeerde Bond in de Protestantse Kerk, de Gereformeerde Kerken Vrijgemaakt en de Hersteld Hervormd Kerk.

"Het past de kerken om nu gezamenlijk tegenover God schuld te belijden."

Gebed

"Het past de kerken om nu gezamenlijk tegenover God schuld te belijden voor haar passieve houding bij de deportatie van het Joodse volksdeel in onze samenleving", staat in de uitgebreide schuldbelijdenis die wordt afgesloten met een gebed. "Als deelgenoot van de kerk der eeuwen en haar geschiedenis belijden wij met schaamte dat we in veel opzichten nalatig zijn geweest tegenover U en tegenover het volk, dat U in Uw Woord, Uw oogappel noemt", wordt daarin onder meer uitgesproken.

Klik hier om de hele handreiking te lezen.

75 jaar na de Tweede Wereldoorlog

Aanleiding voor dit initiatief is het feit dat in 2020 herdacht wordt dat 75 jaar geleden de Tweede Wereldoorlog eindigde. In dat kader maakte premier Rutte afgelopen januari excuses voor de lakse houding die de Nederlandse regering innam ten opzicht van de Jodenvervoling en erkende koning Willem-Alexander op 4 mei dat zijn overgrootmoeder, de toenmalige koningin Wilhelmina, had gezwegen over de vervolging en vernietiging van Nederlandse Joden.

Klik op de afbeelding hieronder en bekijk de uitzending van Family7 over de schuldbelijdenis 

De auteur Christenen voor Israël

Gebed

Een van de belangrijkste pijlers van het werk van Christenen voor Israël is het gebed voor Israël. Allereerst omdat de Heere ons hiertoe zelf oproept in Zijn Woord:

“Bid om vrede voor Jeruzalem, laat het goed gaan met hen die u liefhebben.” Psalm 122:6

Christenen voor Israël moedigt u daarom aan om in gebed te gaan voor Israël. Dit kan persoonlijk, maar ook in groepsverband, als gebedsgroep voor Israël. Om u bij uw voorbede te helpen, geeft Christenen voor Israël tweemaandelijks een gebedskalender uit met actuele gebedspunten voor Israël. U kunt zich gratis abonneren op deze gebedsbrief door hier te klikken.

Israelische gezondheidsproducten voor veel voorkomende ongemakken.

Iedereen heeft wel eens ergens last van. Met name met het ouder worden kunnen ongemakken gaan opspelen of liggen sluipende gevaren voor uw gezondheid op de loer. Laat Israël u helpen, het is het proberen waard!

Neem contact op met Jan en Riek Schelhaas, want zij verkopen veel van deze en veel andere producten aan huis. Neem vrijblijvend contact op.

Jan en Riek Schelhaas
Lindenlaan 5
7461 XL  Rijssen
Tel: 0548-51 51 22
E-mail: schel.haas@solcon.nl

Met uw bestelling steunt u Israël. Wij zijn daarom extra blij met uw aankoop!

Het Israëlische bedrijf SONOVIA  is er in geslaagd met nanotechnologie een mondkapje te ontwikkelen, dat beschermt tegen Covid-19-virus. SONOVIA heeft daarmee een artikel ontwikkeld, dat niet alleen bacteriën en virussen tegenhoudt maar ze ook  doodt. Ze zijn uitgebreid getest. Volgens onafhankelijk onderzoek biedt de SonoMask tot 99,35% bescherming tegen Covid-19 en 99,99% bescherming tegen bacteriën en schimmels. Het mondkapje is in maat verstelbaar. Er kan een handig beugeltje worden bijgeleverd voor brildragers. De SonoMask is een herbruikbaar mondkapje en is milieuvriendelijk. Het mondkapje kan één keer per week worden gewassen( maximaal 30 graden handwas). Dat wassen is er niet voor om virussen te doden, maar alleen om het masker te reinigen. Het mondkapje kan in ieder geval minimaal 55 keer worden gewassen, voordat het haar virusdodende werking begint te verliezen. De kapjes zijn leverbaar in  wit en zwart.

Het dragen van een SonoMask mondkapje biedt extra bescherming, maar is geen vervanging voor de RIVM-richtlijnen. Dus : thuisblijven bij klachten en 1 ½ meter afstand  houden blijft het devies!!

De tijdelijke actieprijs van een SonoMask mondkapje is € 42,00
Bestel nu uw SonoMask mondkapje bij Stichting CIHI per adres Jan en Riek Schelhaas,
Telefoon: 05480-515122, E-mail: schel.haas@solcon.nl  

De volledige netto-opbrengst van deze mondkapjes wordt door de stichting CIHI beschikbaar gesteld aan Christenen voor Israël met de bestemming: voedselpakketten voor Joodse gemeenschappen in erbarmelijke omstandigheden in Ukraine.

De feesten die in het Oude Testament staan zijn de blauwdruk van Gods’ verlossingsplan voor de mensen. Want niet voor niets is Jesjoea (Jezus)  ons Pèsachlam geworden op Pèsach (de dag voor de uittocht uit Egypte, waarop de lammeren geslacht moesten worden) en staat de matze (ongezuurd brood) symbool voor Zijn lichaam zonder zonde (zuurdesem symboliseert hier de zonde ) en is Hij de Eersteling die uit de dood is opgestaan op de dag na de Shabbat op Yom Habikurim (de dag der Eerstelingen), de dag waarop Israël door de rietzee trok. Zoals de Thora is ontvangen op de Berg Sinai, 50 dagen na het doortrekken van de rietzee , zo is de Heilige Geest uitgestort 50 dagen na de opstanding van Jesjoea op Chag Sjawoeot (Wekenfeest), zodat de Geest, zoals voorspeld was door Jirmejahoe (Jeremia), de Thora in onze harten zou schrijven. Dit zijn de de feesten die in het voorjaar gevierd worden net als Goede Vrijdag, Pasen en Pinksteren.

Daarmee zijn de voorjaarsfeesten allemaal vervuld en verwachten wij nu de vervulling van de najaarsfeesten, namelijk dat op het blazen op de Sjofar (ramshoorn) door een aartsengel op Yom Teroea aangekondigd zal worden dat Jesjoea (Jezus) zal wederkomen vanuit de Hemelen naar de aarde. Jesjoea, onze Hogepriester, zal uit de Hemelse Tempel komen en dan zal iedereen Hem zien die zij doorstoken hebben en zal Hij de verzoening mededelen op de ware Yom Kipoeriem, opdat we allemaal met Soekot ons voor de Koning der Koningen in Jeruzalem zullen neerbuigen, zoals is voorzegd door de profeet Zacharja (Zacharia)
 

Pèsach (Pascha) of Chag haMatsot (Feest der Ongezuurde Broden):

Met Pesach denkt men aan de Joods slavernij van ongeveer 400 jaar in Egypte en de uittocht (Exodus) uit Egypte onder leiding van Mozes. Zoals God de opdracht gaf dit te vieren zoals staat in Leviticus 23:5-9:

Op de veertiende dag van de eerste maand wordt ter ere van de HEER het pesachoffer bereid, in de avondschemer. En op de vijftiende dag van die maand begint ter ere van de HEER het feest van het Ongedesemde brood: zeven dagen lang moeten jullie dan ongedesemd brood eten. De eerste dag moet je als heilige dag samen vieren; je mag dan niet werken. Elk van de zeven dagen moeten jullie de HEER een offergave aanbieden. De zevende dag moet je opnieuw als heilige dag samen vieren, en ook dan mag je niet werken.

Pesach duurt 7 of 8 dagen en begint op de 15e dag van de maand Nisan en valt altijd in onze maanden maart of april. Nadat het huis grondig gereinigd is, om alles waar gist in zit, goed op te ruimen begint het feest op sederavond. Op deze avond wordt een maaltijd volgens een vast patroon genuttigd en men gebruikt daarvoor speciale borden, de zogenaamde sederschotel.  Op deze schotel ligt een ei, een symbolisch bot van een lam,bittere kruiden( Maror, symbool voor de onderdrukking in Egypte) en Charoset (een zoet Joods gerecht dat de leem en de klei symboliseert waar de joden stenen van moesten bakken en zit wat rode wijn door als symbool voor het bloed dat tijdens de slavernij gevloeid is)

Tijdens de maaltijd worden teksten gelezen, liederen gezongen en 4 vragen, meestal door de oudste zoon, gesteld:

Waarom eten wij anders dan alle avonden matze?

Waarom zitten wij anders dan alle andere avonden niet rechtop?

Waarom is deze avond zo anders dan alle andere avonden?

Waarom eten we anders dan alle andere avonden bittere kruiden?

Christenen noemen dit feest vaak Pascha, wat de Griekse vertaling voor Pesach is. Opmerkelijk is dat juist de joden het Christelijke Paasfeest, Pascha noemen.  

In het Bijbelboek Exodus staat dat er een lam geslacht moest worden en dat het bloed van het lam aan de deurpost gesmeerd moest worden, dan zou de oudste zoon in dat huis niet sterven. Dit was de laatste plaag voor de farao, om hem te dwingen het joodse volk te laten gaan. Hier ligt ook het verband met het christelijke paasfeest. Jesjoea  werd immers als een lam ter slachting geleid, zo staat er in de bijbel en Hij wordt ook wel het Lam Gods’genoemd. Het is een verlossingsfeest zowel bij joden als christenen, alleen met een andere inhoud. Immers Jezus is opgestaan op de Paasdag en heeft de dood overwonnen op de dag waar in het Oude Testament wordt opgedragen het Pesach feest te vieren dat de verlossing uit de slavernij uit Egypte gedenkt. Men leest in de synagoge Sjier hasjieriem (Hooglied) op Pesach.
 

Yom Habikurim (Dag der Eerstelingen):

Jesjoea is gestorven op de dag dat het paaslam geslacht werd, Hij is opgestaan na de eerste Sabbat van Pesach die Yom Habikurim of Dag der eerstelingen wordt genoemd. Jesjoea (Jezus) is de eerstgeborene uit de doden en deze symboliek komen we tegen bij de joden die op deze dag de eerstelingen, de eerste oogst van de tarwe aan de Eeuwige te geven. Zoals opgedragen wordt in Leviticus 23: 10-14:

Zeg tegen de Israëlieten: “Wanneer jullie eenmaal in het land zijn dat ik jullie zal geven en je daar de oogst binnenhaalt, moeten jullie de eerste schoof van je gersteoogst naar de priester brengen.  De priester moet de schoof ten overstaan van de HEER omhoogheffen opdat die als offer zal worden aanvaard. De priester moet de schoof   omhoogheffen op de dag na de sabbat. Op de dag dat de schoof wordt aangeboden, moeten jullie ook een eenjarige ram zonder enig gebrek als brandoffer aan de HEER opdragen, met het bijbehorende graanoffer van twee tiende efa tarwebloem vermengd met olijfolie, als een geurige gave die de HEER behaagt, en het bijbehorende wijnoffer van een kwart hin wijn.Tot op de dag dat deze gave aan jullie God is gebracht, mag je geen brood,   geroosterd graan of vers graan eten. Deze bepaling blijft voor jullie voor altijd van kracht, generatie na generatie, waar je ook woont.

Zing mee onder leiding van de vaste musici van het Holland-Koor: Jan Lenselink (piano), Noortje van Middelkoop (panfluit), Chloë Elsenaar (viool) en Ronald IJmker (orgel). De presentatie is in handen van Jan Quintus Zwart, die ook het muzikale programma samenstelde. Met een mix van Psalmen, bekende Israël-liederen en prachtige medleys is het een feest van herkenning! De korte overdenkingen worden verzorgd door ds. Henk Poot. Geniet van deze feestelijke avond vanuit de Bovenkerk in Kampen, tot eer van de God van Israël.

Christenen voor Israël

Het is goed dat deze krant (het Reformatorisch Dagblad d.d. 25 maart '17) aandacht besteedt aan de verhouding tussen Joden en christenen, vindt Ben Kok. Maar christenen moeten een stap verder gaan, terug naar de Joodse wortels van hun geloof.

Uit de zeven artikelen in de serie ”Joden en christenen” komt een duidelijk lijn naar voren: vanuit de erkenning van de Joodse basis van ons christelijk geloof door de eerste kerkvaders zijn we snel afgedwaald van een geloof in ”Yeshua ha Mashiach” (Jezus de Messias) naar een verwesterde Christus zonder Thora met veel antisemitisme. Inmiddels al zeventien eeuwen lang.

Herstel is gaande sinds de Shoah, maar gaat niet verder dan het inzicht van Berkhof (1970) met ”verbond, land en volk”. En dat is dan nog lang niet bij alle christenen het geval. Het antisemitisme neemt nu juist weer toe.

Op mijn vijftigste heb ik ontdekt dat we terug moeten naar de Joodse basis van de eerste Yeshuagemeente te Jeruzalem en die gemeente >>> lees hier verder

U en ik voelen ons verbonden met Israël, Jeruzalem en het Joodse volk. Waarom? Omdat de HEERE Zich heeft verbonden aan Israël, Jeruzalem en het Joodse volk!

In vers 13 en 14 van Psalm 132 lezen we:

"Want de HEERE heeft Sion verkozen, Hij heeft het begeerd tot Zijn woongebied. Dit is, zei Hij, Mijn rustplaats tot in eeuweigheid, hier zal Ik wonen, want naar haar heb Ik verlangd."

Een prachtige tekst waaruit blijkt dat Gods betrokkenheid bij Israël, bij Jeruzalem, niet iets tijdelijks is. Het is voor eeuwig!

Ik denk dat we allemaal wel iets herkennen van dat verlangen naar Sion, naar Jeruzalem. Daarom spreekt juist deze tekst ook zo tot de verbeelding.

Het vers dat direct op bovenstaande tekst volgt bevat een praktische handeling:

"Haar voedsel zal ik rijk zegenen, haar armen met brood verzadigen."

Blijkbaar brengt het verlangen naar Sion een verlangen teweeg om de stad, haar inwoners en haar voedsel te zegenen.

Als Israëlcommissie ervaren we dat precies zo. We hebben liefde voor Israël en vanuit die liefde willen we iets betekenen voor het volk en land. En door die liefde in u, jou en ons willen we dat, zeker in deze periode van het jaar, doen door voedselhulp.

Hieronder een aantal projecten om vanuit uw en jouw liefde tot zegen te zijn voor het Joodse volk. Mogen de armste inwoners van Israël ook in deze decembermaand op uw en jouw gebed en steun rekenen? U kunt een gift overmaken via cvi.nl/voedsel of klik op onderstaande project. In Zijn shalom heel erg bedankt!

Het educatieve werk van Christenen voor Israël

Christenen voor Israël zet zich in de eerste plaats in om kennis over Israël te verspreiden. Het is essentieel om goede informatie te geven over Israël, om tegengif te bieden...

Het Jaffa Instituut

Armoede is een groot probleem in Israël. Het is juist voor kinderen belangrijk om een goede en veilige start te hebben, zodat ze een grotere kans hebben uit de armoede...

Breng de Joden thuis - Oekraïne en Rusland

“Breng Mijn zonen van verre en Mijn dochters van het einde der aarde.” Jesaja 43:6. Eén van de langstlopende projecten is het project ‘Breng de Joden thuis’. Joden vanuit de...

Hineni - een humanitair restaurant

In Israël leeft tussen de 20 en 25 procent van de bevolking onder de armoedegrens. Armoede in Israël betekent kinderen die alleen op school te eten krijgen. Daklozen die de...

Geniet mee van dit prachtige Israëlconcert met muziek van Lennart Morée en een Nederlands-Israëlische band! Daarnaast spreekt ds. Willem J.J. Glashouwer en vertelt Bert Noteboom een verhaal.

Afspeellijst van de liederen

Op ons YouTubekanaal hebben we een afspeellijst gemaakt waar we alle liederen voor u onder elkaar hebben gezet. Deze lijst kunt u hier bekijken.

Zou u nog wel eens terug willen naar Jeruzalem om nog eens naar Tempelmuur te gaan? 
Of ben jij daar nooit geweest en zou je er wel eens een kijkje willen nemen?

Klik op de afbeelding om te kijken wat daar nu te zien is.

Hoe staat het er?

Geënt op de olijfboom

“Indien nu enkele van de takken weggebroken zijn en gij als wilde loot daartussen geënt zijt en aan de saprijke wortel van de olijf deel hebt gekregen, beroem u dan niet tegen de takken! Indien gij u ertegen beroemt – niet gij draagt de wortel, maar de wortel u” (Romeinen 11:17-18, NBG).

Ik citeer de NBG-vertaling van 1951, omdat de Herziene Statenvertaling hier een uitglijder maakt. Er staat in het Grieks dat de wilde takken “tussen hen in” zijn geënt, en niet: “in hun plaats” (HSV) of “tussen de overgebleven takken”(NBV).

In het voorafgaande heeft Paulus gesproken over het evangelie als gerechtigheid voor Israël én de volken. Israël wordt in alle opzichten hersteld – als Israël! En ook de volken ontvangen gerechtigheid door het geloof.

Paulus richt zich nu tot de gelovigen uit de heidenen (Romeinen 11:13). Zij moeten hun plaats blijven weten. Want kennelijk hebben zij de neiging zich te verheffen boven het fysieke Israël – een euvel waar we helaas nog steeds niet vanaf zijn. Met het beeld van de wortel en de tak worden zij – en wij – terechtgewezen: “Jij draagt de wortel niet, maar de wortel jou.” De wortel voedt zowel de natuurlijke als de geënte takken.

Eenheid
het is opmerkelijk dat Paulus niet expliciet zegt dat de olijfboom Israël is. Het is dan ook de vraag of we zomaar kunnen zeggen dat heidengelovigen bij Israël worden “ingelijfd”. Vanuit het voorgaande ligt het meer voor de hand om de blijvende eigenheid en bijzondere positie van Israël te benadrukken.
Tegelijk laat het beeld zien dat er een fundamentele eenheid is gekomen: ze onttrekken hun levenssap aan dezelfde wortel. Er is eigenlijk voor hen geen bestaan als heidengelovigen zonder Israël. Je kunt denken aan Efese 2: de heidenen worden medeburgers met Israël in het gemenebest, dat is het rijk van de Messias.
bij de wortel van de olijfboom valt mijns inziens te denken aan het geloof van Abraham (vgl. Romeinen 3:30 e.v. en Romeinen 4). Bij de afgebroken takken denk ik aan de Israëlieten in de verstrooiing, die de roep van de Messias nog geen geloof geschonken hebben (vgl. Romeinen 10:16). Maar er is gegronde hoop voor hen als zij niet in het ongeloof blijven (Romeinen 11:23).

Bron: Kees de Vreugd, artikel uit gratis krant Israël aktueel, april 2020

Gods geschenk aan Israël

Israël heeft van de Here God een bijzondere schat gekregen: de Tenach, het oude of eerste Testament. Israël is het uitverkoren volk van de drie-enige God, aan wie de verbonden en daarin de beloften zijn toevertrouwd. Paulus schrijft in de Brief aan de Romeinen de sterke woorden: ‘Immers, zij zijn Israëlieten, hunner is de aanneming tot zonen en de heerlijkheid en de verbonden en de wetgeving en de eredienst en de beloften; hunner zijn de vaderen en uit hen is, wat het vlees betreft, de Christus, die is boven alles, God te prijzen tot in eeuwigheid. Amen’ (Rom. 9:4,5).

Gods opdracht aan Israël

Hiermee is tegelijk gezegd, dat hunner ook is de verkondiging van het Evangelie, de bediening van het Woord. Zij mogen uit Gods beloften leven en in deze verbanden hun God dienen. Door alle tijden en situaties heen. Israël is het volk, aan wie de Here God zijn hart en Messias heeft gegeven. Christus is immers gekomen tot het zijne en wilde door de zijnen aangenomen worden (Joh. 1:11). Zij vormen door de eeuwen heen het volk van Gods verbond, waar de Here God eeuwen lang zijn verlossend en richtend Woord heeft laten klinken. Dit Woord is hun bestaan diep in gedrongen, heeft dat gekleurd. Zij komen daar niet meer los van. Zij hebben dit Woord ook de tijden door overdacht en bestudeerd. De weg van behoud is hen, in Gods openbaring van het Oude Testament vervat. Hen geldt ook de opdracht Gods Evangelie te brengen aan de volken. Het is mee de roeping van Israël en de Joden dit Evangelie een banier en licht te doen zijn voor de volkeren. De meeste discipelen van de Here Jezus, die het bevel kregen het Evangelie in de gehele wereld te verkondigen (zie Matth. 28:19 ; Marc. 16:15 ; Luk. 24:47 ; Hand. 1:8), waren van Joodse afkomst en in de Schriften onderwezen.

En aan de geroepenen uit de volkeren

Nu is ook aan de geroepenen uit de volkeren deze opdracht gegeven. Zij hebben het Woord van God ontvangen om dat allereerst voor zichzelf en hun nageslacht te onderzoeken en zo God meer en meer te leren kennen. En dan ook dat zij het Woord van de vergeving, verlossing en vernieuwing zullen, ja moeten doorgeven aan hen, die dat nog niet kennen. Zo hebben Joden en Christenen dezelfde opdracht: het Woord van God te onderzoeken en door te geven. Dat is hun gemeenschappelijkheid!

Bron: Israël magazine jaargang 60, nummer 1, feb 2016

“Nadat ik was gestopt met mijn stage, vond ik het tijd voor actie in mijn leven. Ik wilde graag iets voor God betekenen.” Daarom ging Aafje in 2014 mee met onze eerste jongerenreis naar Oekraïne. Ze deelt haar ervaringen.   

“Als kind heb ik momenten gekend dat ik bang was. Toen ik vervolgens bad of ‘De Heer is mijn Herder’ zong, ervoer ik dat God er was. Dit houdt in dat Jezus voor mij al vrij snel erg belangrijk was. Ik wist daarom al gauw dat ik voor Hem wilde leven.” In haar opvoeding kreeg Aafje ook mee dat Israël in het geloofsleven een belangrijke rol speelt. Ook herinnert ze zich de film Exodus, gebaseerd op de stichting van de staat Israël in 1948. De titel van de film verwijst naar een schip met Joodse overlevenden van de Holocaust. “Dit heeft mijn kijk op Israël is gevormd. Het gevoel dat het land veel onrecht is aangedaan, groeide. Nog steeds lees ik veel negatieve berichten over Israël. Daar kan ik niet tegen.”

Israël zegenen

Aafje gelooft dat Israël het volk van God is. “Hij heeft een plan met hen. Hoe dat plan er precies uit ziet, weet ik niet. In de Bijbel lees ik dat God van ons vraagt om Zijn volk te steunen. Wie Israël zegent, zal gezegend worden. Dit is in mijn ogen duidelijk iets wat Hij van ons vraagt.” Zij is aangesloten bij de Christelijke Gereformeerde Kerk (CGK). “Daar steun ik Israël waar het kan. Voor mij vormen kerk en Israël geen tegenstelling.”

“Nadat ik was gestopt met mijn stage, vond ik het tijd voor actie in mijn leven. Ik wilde graag iets voor God betekenen.”

“Nadat ik was gestopt met mijn stage, vond ik het tijd voor actie in mijn leven. Ik wilde graag iets voor God betekenen. Vervolgens schoot mij de Oekraïnereis te binnen en zocht ik de reis op internet op. Ook ging ik in gebed: ‘Heer, wat wilt u dat ik doe?’. Toen schoot de gedachte ‘Mijn volk’ door mij heen. Sindsdien wilde ik iets gaan betekenen voor het Joodse volk en zei ik ‘ja’ tegen de reis.”

Huilende Holocaust-overlevende

In Oekraïne ontmoette Aafje Holocaust-overlevenden. Door middel van een voedselpakket en een gebed werden Joden bemoedigd. Eén man is haar in het bijzonder bijgebleven. “Hij was in een concentratiekamp emotioneel helemaal kapot gemaakt. Hij kon niet stoppen met huilen. Toen hij na ons bezoek

Lees hier verder >>>

Visie op de relatie tussen Kerk en Israël in tien punten

Israël en de christelijke kerk zijn voorgoed met elkaar verbonden. Als kerk zoeken we de ontmoeting met Israël door te luisteren, te dienen en te getuigen.

Onze visie is neergelegd in een document dat verscheen in april 2012. U kunt het als pdf-bestand downloaden. U vindt de inhoud ook op diverse webpagina’s. Zie het Voorwoord, of klik op een van de stellingen zoals ze hieronder staan.

1. God blijft trouw aan Israël, het volk dat Hij als eerste gekozen heeft en liefheeft.
2. Jezus Christus is de beloofde Messias, die allereerst tot Israël kwam. Hij is de enige weg tot de Vader.
3. Gelovigen uit de volken mogen zich met hun kinderen in­gelijfd weten bij Israël, als wilde takken geënt op de oude stam van een olijfboom.
4. Omdat Jezus Christus, onze Heiland, via Israël tot ons is gekomen, bestaat er een levende en wezenlijke verbonden­heid van de kerk met Israël.
5. De levende en wezenlijke verbondenheid van de kerk met Israël vraagt erom samen te luisteren naar de Schriften. Zoals het Oude Testament niet volkomen kan worden begrepen zonder het Nieuwe, zo het Nieuwe niet zonder het Oude.
6. Diep verbonden met Israël beleven wij als kerk een smarte­lijke scheiding: het grootste deel van Israël erkent Jezus Christus niet als de vervulling van de Schriften.
7. Diep ootmoedig erkennen wij de schuld van de kerk in hoogmoed, traag­heid en vormen van antisemitisme.
8. Diep bewogen zoeken wij de ontmoeting met Israël en willen ons daarin voor het Evangelie niet schamen.
9. Verzoening in Christus is een geschenk met persoonlijke maar ook politieke perspectieven.
10. Met Israël geloven wij dat God een nieuwe toekomst schept; als kerk geloven wij dat deze toekomst al begonnen is met de komst van Jezus de Messias en wij zien met verwachting uit naar het behoud van heel Israël.       

Poerim, het feest van Esther is een viering van een enorm geloof in de God van Israël en moed om op te komen voor Zijn volk ... zelfs temidden van groeiende haat.

We leven in een tijd waarin tot mijn ontsteltenis het Joodse volk opnieuw geconfronteerd wordt met groeiend antisemitisme. Sommige verhalen lijken zich steeds opnieuw te herhalen door de geschiedenis heen .... vooral de Bijbelse. En dat is niet verrassend, omdat Paulus zei dat de Bijbelse feestdagen een "schaduw zijn van toekomstige dingen ..." (Kolossenzen 2:17). Ja, zelfs Poerim, het feest van Esther. Tegenwoordig is Poerim een vreugdevolle feestdag die gevierd wordt door Joden over de hele wereld. Maar wist je dat het boek Esther ook door velen wordt gezien als een profetisch verhaal over de kerk en de joden in de eindtijd? Esther was niet alleen het laatste boek van de Tenach dat werd heilig verklaard, het was ook de laatste feestdag voor het einde van het oorspronkelijke Bijbelse jaar en werd daarom vaak vergeleken met de 'eindtijden'.

Het boek van Esther is een verbazingwekkend >>>

Immigrantenkinderen die kort na de oprichting van de Joodse staat hun leven in Israël beginnen in een tentenkamp.

Luid klinken vandaag de stemmen dat het huidige Israël niets te maken heeft met het profetisch Woord van God. Het bestaan van Israël berust op besluiten van de internationale instanties en het internationale recht.

Daar heeft God niets mee te maken. Bovendien – zeggen veel christenen – kunnen Joden helemaal geen aanspraak maken op het gebied bij de Middellandse Zee, want de landbelofte geldt niet meer omdat alles vervuld is in Christus.

Door ds. Jaap de Vreugd
Wie van harte het profetisch Woord gelooft, kan zoiets niet zeggen. Dat Woord is actueel voor alle tijden. Adembenemend is bijvoorbeeld dit visioen van Ezechiël: De hand van de Heere brengt de profeet naar een grote vallei, boordevol dorre doodsbeenderen. Een aangrijpend gezicht, zo’n knekelveld! Dan komt de onverwachte vraag van God, of hij, de profeet, van mening is, dat dit knekelveld tot leven komen kan.

Ezechiël legt het in Gods hand: “Heere HEERE, Ú weet het!” Dan krijgt hij de onmogelijke opdracht het profetisch Woord tot deze beenderen te richten en ze tot leven te roepen. En het onmogelijke gebeurt: de beenderen staan op, hechten zich aaneen tot skeletten en vormen weer lichamen. Bij nadere beschouwing blijkt het echter om nog levenloze lichamen te gaan.

Er was geen geest in hen. Dan krijgt Ezechiël een tweede opdracht: hij moet profeteren tot de geest om deze onbezielde lichamen tot leven te brengen. En zo gebeurt het. Ezechiël profeteert en de geest kwam in de levenloze lichamen; ze kwamen tot leven en gingen op hun voeten staan – een zeer, zeer groot leger.

Wat betekent dit visioen?
Het blijkt te gaan om een diep ingrijpende crisissituatie in het volksbestaan van Israël. Het volk klaagt: “Onze beenderen zijn verdord onze hoop is vergaan, wij zijn afgesneden!” Hier wordt de situatie van de ballingschap in Babel bedoeld. Het volk van God lijkt ondergegaan in het nationale graf van de ballingschap. Jeruzalem is een puinhoop, de tempel is verwoest, Babel, de antigoddelijke macht, viert triomfen.

Ze klagen dus volkomen terecht: “Onze hoop is vergaan.” Maar wie zo spreekt rekent buiten de God van Israël! Hij is immers de God die – ondanks alles – Zijn trouw aan Israël nooit heeft gekrenkt. En Hij gaat Zijn volk verlossen uit het nationale graf van de ballingschap. En die verlossing voltrekt zich blijkbaar in twee fasen: “Ik zal u uit uw graven doen oprijzen, Mijn volk, en Ik zal u brengen in het land van Israël. (…) Ik zal Mijn Geest in u geven (…) en Ik zal u in uw land zetten.”

Met andere woorden, er is sprake van een tweeërlei herstel: een nationaal herstel (“Ik zal u brengen in het land van Israël”) en een geestelijk herstel (“Ik zal Mijn Geest in u geven”).

Het huidige Israël
Mogen we die profetie toepassen op de situatie van nú en het Israël van nú, dat sinds 1948 als onafhankelijke staat een bedreigde en aangevochten positie te midden van de volkeren inneemt? Gesprek hierover kan onder christenen de tongen losmaken en de gemoederen verhitten. Ik geloof dat het huidige Israël en deze profetische beloften alles met elkaar te maken hebben.

Voor het eerst sinds eeuwenlange ballingschap heeft het Joodse volk weer een eigen staat. Een compleet wonder! Was dat geen herrijzenis uit de dood, zeker gezien tegen de donkere achtergrond van de Holocaust, de vernietiging van miljoenen Joden in het nazitijdperk? En wij zijn er de verwonderde getuigen van, dat talloze kinderen van Abraham uit de diaspora thuiskomen. Onmiskenbaar dringt zich het beeld van Ezechiël 37 op: er is sprake van een nationaal, een politiek herstel van Israël.

En het geestelijk herstel dan?
Ezechiël zag het herstel in twee fasen. Zou God daar niet zelf voor zorgen, voor het geestelijk herstel? Verschillende profetieën spreken van een uitstorting van de Geest van de genade en de gebeden over Israël in relatie met de openbaring van de Messias aan Israël. En heeft God ooit iets gezegd, wat Hij niet gedaan heeft? We hebben goede hoop voor Israël en zien met spanning hoe God werkt aan de vervulling van Zijn belofte.

Zo mogen we het onafhankelijke Israël zien als een teken van Gods leiding in de geschiedenis en de actualiteit van de profetie. Zo beleeft Israël het zelf trouwens ook. Algemeen is de overtuiging, dat de stichting van de staat in 1948 het begin van het einde van een eeuwenlange ballingschap betekent. Sprekend is in dit verband het gebed voor de staat Israël dat sinds de uitroeping van de staat in de dagelijkse liturgie is opgenomen.

Daarin wordt de eigen zelfstandige staat “het begin van het ontluiken van onze verlossing” genoemd. Dat is voorzichtig geformuleerd: het begin van het ontluiken van de verlossing, maar het is niettemin een duidelijke uitspraak.

Als christen luisterend naar het profetisch Woord kan ik daar alleen maar ja en amen op zeggen. De Here Jezus heeft ons opgeroepen te letten op de tekenen van de tijden. In onze dagen is Israël het grote teken van God. We mogen met goede hoop en gespannen verwachting uitzien naar de volle vervulling van al Gods beloften