13 Februari, we zitten net aan de tafel om Julia’s zelf gekochte spel (nog voor haar verjaardagsgeld) over het menselijk lichaam te bestuderen. Zolang ze al kan praten, vertelt ze ons steevast dat ze ‘ziekenhuis’ wil worden als ze groot is. Nu ze 7 jaar is geworden is dat nog steeds geen dokter of verpleegster , maar echt ziekenhuis. Julia wil het complete plaatje. Ziekte zonder pijn en op z’n ‘clini-clownst’ onderzocht, verpleegd en verzorgd worden door Julia zelf. Ik weet zeker dat ze daar helemaal voor gaat, want ze is gedreven hoor! Zo vertelde ze me al dat het menselijk lichaam bestaat uit 22 bedelbotten (lees schedelbotten).
De donorwet is erdoor!
Goed, we zitten dus aan de tafel om haar spel te bestuderen, wanneer ik op mijn telefoon de melding krijg dat de donorwet erdoor is. Ik was compleet verrast! Want ik moet bekennen dat ik de hele discussie thuis zijlings volgde, maar niet het idee had dat het mevr Dijkstra zou lukken… Dus toch… Emma ziet dat ik toch enigszins verbaast ben dat de wet erdoor is en vraagt me direct wat ik ervan vindt. Nog voor ik antwoord kan geven zegt ze zelf heel stellig: “Ik ben tegen mam! We zijn compleet geschapen en ik heb mijn lichaam gekregen van God met alles er op en eraan en ik mag alles houden” Euh ja…. Dat is natuurlijk zo… en voordat ik het weet beland ik in een discussie met mijn 9 jarige dochter. Een discussie waarin ik ethisch verantwoord zo 1… 2… 3… geen juiste argumenten op heb, want onze reacties samen roepen meer vragen op dan antwoorden.
Ik ben blij.. maar de rest?
Zelf ben ik eigenlijk best blij dat de wet er door is. Mocht je geen donor willen zijn, kun je dat altijd nog aangeven. En op deze manier moet je er wel over nadenken wat je nu echt wilt. Nu de wet er door is zie ik zo alle gezinnen en families voor me die jarenlang met angst en spanning en zorg moeten leven omdat iemand of zij zelf op een donor wachtlijst staan. Deze wet geeft ze weer hoop!
En stel nou dat een van onze meiden, of Richard of ik een nieuwe nier of hart enz nodig zou hebben. Ik zou er dan niet over nadenken om te zeggen, mooi aangeboden dokter maar dat orgaan weiger ik.
Wel geven, maar ontvangen?
Dus eigenlijk willen we maar wat graag ontvangen, maar dat geven is nog wel een dingetje.
Wat zou God hier eigenlijk van vinden? Ik speur het internet af opzoek naar dezelfde of soort gelijke discussies betreft het geloof en donorschap, maar tot mijn grote frustratie kost me dat best moeite om zo wat te vinden. Ik vind enkele christelijke sites waarbij het verschil wordt aangegeven tussen weefsel en orgaandonatie en doneren bij leven of na dood, maar helaas God zelf heeft nog geen website open waarin Hij zegt wat Hij er nou van vindt. En dat heeft Hij met een reden hoor denk ik. Want zo moeten wij zelf gaan nadenken.
De schepping zien in het doneren van organen
Toch zit het me niet lekker dat ik Emma geen helder antwoord of argument kan geven…. En ineens besef ik me dat Eva geschapen is uit een rib van Adam, dat wil toch iets zeggen over dit onderwerp?Of gaan de artsen terwijl ze bezig zijn met een long of harttransplantatie zelf voor God spelen? Wat betreft mijn besluit op de nieuwe donor wet: De tekst Heb uw naaste lief als uzelf komt uit Marcus 12 vers 31, even daarvoor staat heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart met heel uw ziel en met heel uw kracht. Deze 2 geboden samen worden als belangrijkste gezien. Kijk…. Als we nou vanuit deze 2 geboden leven, dan is het toch allemaal niet zo moeilijk?
Ik ben best benieuwd naar jullie reacties op dit onderwerp, want ik vind het zelf nog steeds best een pittig onderwerp… Groet, Anneke Bargpeter
