De vakantie in Friesland is bijna ten einde en vandaag hebben we besloten om in Hindelopen souvenirtjes voor vrienden en familie te kopen.
Shoppen voor een souvenir
De meiden hebben het vakantie geld nog onaangeroerd in hun portemonneetjes zitten dus vandaag moet er geshopt worden. We besluiten dit op traditionele Friese wijze te doen, namelijk met de boot! Hoe leuk is dat met zn vijven en met hond opgevouwen in een klein bootje op weg naar Hindelopen. Alleen dat is al een avontuur! Eenmaal aangekomen, meren we onze boot professioneel aan en lopen het dorpje in. Onze meiden hebben de eigenschap bij elk terras dat ze tegenkomen te moeten plassen dus we besluiten de dag te beginnen met een kop koffie in het zonnetje. (Wat een nare eigenschap hebben die meiden van ons toch ;-) )
Wat wil die man toch?
Op het terras kom ik een man tegen die al zuchtend en puffend mijn aandacht trekt.... “Hmmm Koffie, daar ben ik echt aan toe, het is al 10 uur en ik ben sinds een uur of 6 vanochtend al, met mijn vrouw op pad” Ik glimlach een keer vriendelijk naar hem en ga verder met mijn kop koffie. Toch blijft hij op een net iets te doordringende toon mijn aandacht zoeken en zowel zijn eigen vrouw, als ik zelf ruilen de vriendelijke glimlach – blik in een nu is het mooi genoeg geweest blik in, maar de man heeft het niet in de gaten en tettert rustig door.
Missie: Souvenir kopen!
Tijdens de koffie wordt onze missie: Souvenirtjes kopen verder besproken en zo gauw iedereen is uitgeplast gaan we dan eindelijk op pad. We belanden in een kringloopwinkel, echt een walhalla van kunst en kitsch en iedereen kijkt zijn ogen uit! Ik laat mijn oog vallen op een complete inventaris van een oude Friese basisschool met prachtige oude schoolbord platen over van alles en nog wat. Terwijl ik me bedenk over hoe ik ook nog zo’n grote prentenplaat in ons bootje mee krijg naar de camping, kijken de meiden vol verwondering naar een doedelzak en er volgt een discussie tussen de dames over op welke pijp er nu geblazen moet worden.
Nieuwe hobby voor papa
Dan wordt Emma aangesproken door dezelfde man die op het terras ook al vreselijk zijn best deed om onze aandacht te krijgen. Hij maakt grapjes over de doedelzak en de bijbehorende outfit, compleet ‘met-zonder-onderbroek’ “Dat zou een mooie hobby zijn voor papa en die kleren zullen hem vast prachtig staan” grapt de man verder. Emma loopt rood aan, met grote ogen wenkt ze me en ik lok de dames inclusief Richard (met onderbroek) de winkel uit. En dan komen we in een super grote souvenirwinkel met een uitgebreid assortiment. Annemijn verdwijnt al snel in een zee van knuffels en kiest de mooiste dolfijn uit die ze maar kan vinden, ook Emma kan haar slag slaan en binnen mum van tijd staat iedereen te wachten bij de kassa. Iedereen, op eentje na dan.
Julia is weg!
Ik loop verschrikt de winkel door, die net iets te vol staat en hou mijn hart vast… “waar kan ze nou toch zijn?! Ik zie in een klein nisje van de winkel weer die zelfde man staan, maar nu is er iets veranderd in zijn gezicht. Zijn zie je me wel uitdrukking heeft plaats gemaakt voor ontroering en hij is voor het eerst stil. Zijn ogen zijn gericht op…. Ons meisje, Julia…. Ze heeft haar souvenir gevonden en nu is Julia zelf aan het woord in plaats van de man. Ze verteld met trots dat ze hier in de souvenirswinkel van Hindelopen haar grote vriend heeft gevonden. Tussen al het speelgoed, snoepjes, schudbekers en ga zo maar door staat ze met een stralende lach met een beeldje van Jezus in haar handen. “Mama, dit is mijn vriend…. Ik moet Jezus wel kopen, want Hij is toch belangrijker dan al het speelgoed hier bij elkaar?!” De man en ik zijn zichtbaar aangedaan. Ik vergeet mijn irritaties wat deze man betreft compleet en ik voel iets van verbroedering en verwondering naar deze man opkomen.
Jezus is de hele avond niet meer van Julia’s zijde geweken en waneer ik ’s avond in bed lig denk ik terug aan de man in Hindelopen, die zo aangedaan was door Julia’s aankoop. Waarom trok hij nou toch zo de aandacht? Hij had me vast iets willen vertellen…. Ik neem me dan ook voor om de volgende keer oprecht te luisteren, want soms wordt er iets anders gezegd dan bedoeld….
Ik wens jullie een fijn nieuw kerkelijk jaar, dat deze vol met bijzondere ontmoetingen mag zijn!
Anneke Bargpeter.
